“Κανένας τεχνίτης δεν είπε ποτέ Λαέ του τόπου μου, αυτά τα λένε μόνο οι πολιτικοί, αλλά μόνο αναγνώστη μου ή ακροατή μου.”

Γιώργος Σεφέρης

Αναγνώστη μου λοιπόν, τεχνίτρια του πηλού ούσα, ξεκίνησα βασιζόμενη στην αρχαιοπρεπή παροιμία: ” Ο πηλός αν μη δαρή, κέραμος ου γίγνεται “. Και πόναγαν τα χέρια στην αρχή, ατίθασος μου φαίνονταν ο πηλός κι όλο μου ξέφευγε.. Κι όλο τα δικά του έκανε..

” Αν μη δαρή..”…..

Δυό χέρια στιβαρά. Nα τον τιθασεύσουν αρχικά. Αυτό χρειάζεται ο πηλός. Τα ίδια αυτά τα χέρια να τον χαϊδέψουν, να τον κανακέψουν, να του δώσουν σχήμα, μορφή στην πορεία. Αυτό είναι το “μυστικό” του. Κι αν πάλι κάνει κάπου-κάπου τα ¨δικά¨ του…ε, δεν χάλασε κι ο κόσμος…. Γιατί όπως συμβαίνει με την Πολιτική έτσι ακριβώς και η Κεραμική. Δεν παύει και δεν θα πάψει να είναι η Τέχνη του Εφικτού. Χωρίς ρητορίες και φιοριτούρες η δεύτερη. Η Κεραμική τέχνη.

Πάθος για αυτό που κάνεις, μόχθος, κατάθεση ψυχής. Ευχή και ελπίδα ο “τρίτος” να ανακαλύψει κάτι από τον εαυτό του σε αυτό το κομμάτι πηλού που εσύ έπλασες…

1986 – 1988 Φοίτησα στο Ινστιτούτο Έρευνας και Τεχνολογίας Κεραμικής – Χανιά
1989 έναρξη επιχείρησης
Από το 2000 Καλλιτεχνικό χωριό «Βερέκυνθος»